Τον Φεβρουάριο του 2009 το Αρχιπέλαγος έθεσε σε εφαρμογή μεθόδους και τεχνικές δενδρολογίας στο εργαστήριο που διαθέτει στην ερευνητική του βάση στην Ικαρία, με στόχο τον προσδιορισμό της ηλικίας Αγριοκερασιάς που κοσμούσε, μέχρι πρότινος, την περιοχή Αμπελακιώτισσα του Δήμου Αποδοτίας, στην Ναύπακτο. Τα δείγματα εστάλησαν από κάτοικο της περιοχής, ο οποίος αγανακτισμένος από την απαράδεκτη συμπεριφορά των δημοτικών αρχών να κόψουν το συγκεκριμένο δένδρο, συνέλεξε στοιχεία από την κομμένη Αγριοκερασιά και τα απέστειλε στο Αρχιπέλαγος με σκοπό τον προσδιορισμό της ηλικίας της. Στην επικοινωνία που μεσολάβησε γίναμε γνώστες της ιδιαιτερότητας του συγκεκριμένου δένδρου, που συντρόφευε σειρές γενεών και έντυνε με την παρουσία του πληθώρα τοπικών ιστοριών.
Με βάση τα στοιχεία που λάβαμε (φωτογραφικό υλικό, διάμετρος και δείγματα κορμού) η ερευνητική ομάδα του Αρχιπελάγους, εφάρμοσε τις απαραίτητες μεθόδους και τεχνικές δενδρολογίας για την εκτίμηση της ηλικίας της Αγριοκερασιάς. Αν και ο περιορισμένος αριθμός των στοιχείων δεν επέτρεπε τον ακριβή προσδιορισμό της ηλικίας, εν τούτοις η διάμετρος του κορμού του δένδρου, οι ετήσιοι αυξητικοί ρυθμοί που διαφαίνονταν στα δείγματα καθώς και η υπάρχουσα βιβλιογραφία/εμπειρία από την δενδροχρονολόγηση του συγκεκριμένου είδους αποτέλεσαν ικανό υλικό για την εκτίμηση της ηλικίας του δένδρου. Σύμφωνα με τα ανωτέρω, η ηλικία της Αγριοκερασιάς εκτιμήθηκε τουλάχιστον 260 ετών.
Η αντίληψη του Αρχιπελάγους για δένδρα τέτοιας ηλικίας συνάδει απόλυτα με εκείνη της ευρύτερης επιστημονικής κοινότητας, δηλαδή, την απόλυτη προστασία και διάσωσή τους. Δένδρα ανάλογης χρονολογικής ιστορίας αποτελούν αναμφισβήτητα Μνημεία της Φύσης και κομμάτι της ιστορικής φυσικής κληρονομιάς και παράδοσης του τόπου μας.
Παράλληλα, καθίσταται πολύτιμη η προσφορά των επιστημονικών πληροφοριών που πηγάζουν από τέτοιου είδους δένδρα, τόσο αναφορικά με το κλίμα και τις περιβαλλοντικές συνθήκες των περιοχών που εμφανίζονται, όσο και σε σχέση με την ιστορία τους. Ιστορία, που στην συγκεκριμένη περίπτωση της Αγριοκερασιάς ξεκινάει περίπου από το 1700μ.Χ, δηλαδή, πέντε γενιές ανθρώπων πίσω.
Σε αντίστοιχες περιπτώσεις, είθισται τα υπερήλικα δέντρα να προστατεύονται και να τιμούνται από τις τοπικές κοινωνίες με μικρή περίφραξη και τοποθέτηση πλακών όπου αναγράφονται πληροφορίες γύρω από την ηλικία και την ιστορία τους. Με τον τρόπο αυτό ενισχύεται η επιμόρφωση των νέων γενεών αλλά και επισκεπτών, προάγοντας με σεβασμό την ιστορία του τόπου, την περιβαλλοντική συνείδηση, την κοινωνική ευαισθησία για φροντίδα και ανάπτυξη της πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς, ενώ ταυτόχρονα προκύπτουν και σημαντικά οικοτουριστικά οφέλη. Παράγοντες ωστόσο, οι οποίοι ουδόλως απασχόλησαν τη δημοτική αρχή στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Το Αρχιπέλαγος εκφράζει έντονο προβληματισμό για μηνύματα που λαμβάνει από αντίστοιχες πρακτικές της τοπικής αυτοδιοίκησης ανά την Ελλάδα. Ένας θεσμός, ο οποίος φαίνεται να πλήττεται από φαινόμενα αλλοπρόσαλλων πολιτικών που οδηγούν στην καταστροφή σπάνιας σημασίας δένδρων και ταυτόχρονα στην αλλοίωση της ιστορικής μνήμης όλων εκείνων που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν μαζί τους. Άλλοτε πάλι, η δημοτική αρχή προωθεί τον αφανισμό σταγόνων πρασίνου μέσα στις πόλεις, δηλώνοντας με τον πιο κυνικό τρόπο πως στους σύγχρονους ωκεανούς τσιμέντου, το οξυγόνο και η αισθητική διαφορετικότητα αποτελούν παράσιτα για τους σύγχρονους μακελλάρηδες της πρωτεύουσας.
