Σε συνέχεια της χθεσινής ανάρτησης μας σχετικά με το νεκρό ρινοδέλφινο μήκους 3,6 μέτρων που βρήκαμε ανοιχτά της νοτίου Σάμου, θέλαμε να ανακοινώσουμε τα αποτελέσματα της νεκροψίας που διενεργήθηκε από την ερευνητική ομάδα του Αρχιπελάγους:
Στον οισοφάγο του δελφινιού βρέθηκαν κομμάτια διχτυού και υπολείμματα πλαστικού τα οποία του προκάλεσαν επιπλοκές, με αποτέλεσμα να του είναι αδύνατο να τραφεί και τελικά να προκληθεί ο θάνατός του.
Το περιστατικό αυτό, έρχεται να προστεθεί στις δεκάδες νεκροψίες σπάνιων άγριων ζώων που πραγματοποιούμε ετησίως , επιβεβαιώνοντας τις ανησυχίες μας σχετικά με την υποβάθμιση που δέχονται τα θαλάσσια οικοσυστήματα:
- Αφενός παρατηρούμε τη δραματική μείωση των ιχθυαποθεμάτων, που οδηγεί σε πρόβλημα επιβίωσης τόσο θαλάσσια θηλαστικά, όσο και στους ψαράδες που εξαρτώνται από τα ίδια αλιεύματα. Αυτό επηρεάζει και τους υπόλοιπους πολίτες οι οποίοι ολοένα και συχνότερα, ακόμα και στα νησιά, προμηθεύονται αμφίβολης ποιότητας εισαγόμενα ψάρια.
- Παράλληλα, τα πλαστικά κατακλύζουν τις θάλασσές μας, είτε ως ορατά απορρίμματα, είτε ως μικρά θραύσματα και αόρατες ίνες, με πολυάριθμες συνέπειες στα θαλάσσια οικοσυστήματα, τα σπάνια είδη που ζουν σε αυτές, αλλά και στην ανθρώπινη υγεία. Αυτός ο ευρύς διασκορπισμός των πλαστικών οφείλεται στην εγκληματική διαχείριση των απορριμμάτων που παρατηρείται σχεδόν σε όλη την Ελλάδα.
Εμείς στο Αρχιπέλαγος, έχοντας αντιμετωπίσει εκατοντάδες περιστατικά εκβρασμού θαλάσσιων θηλαστικών, και περισσότερα από δέκα κατά τον τελευταίο μήνα, σοκαριζόμαστε αντιμετωπίζοντας τέτοιες εικόνες. Δυστυχώς ένα αντίστοιχο περιστατικό θανάτωσης μεγάλης ηλικίας ρινοδέλφινου από κατάποση πλαστικού, αντιμετωπίσαμε στην ίδια περιοχή μόλις τον περασμένο Δεκέμβρη.
Ευνόητο είναι ότι αυτά αποτελούν ένα μικρό μόνο ποσοστό του πραγματικού αριθμού θαλάσσιων θηλαστικών που θανατώνονται από την κατάποση πλαστικού, δεδομένου ότι τα περισσότερα περιστατικά δεν καταγράφονται.
Πρέπει λοιπόν να αναλογιστούμε το πώς καταφέραμε μέσα σε 3 γενιές να προκαλέσουμε καταστροφή που αντίστοιχη δεν έχει προκληθεί μέσα σε χιλιάδες χρόνια. Δεν μπορουμε με δικαιολογία την οικονομική κρίση να ανεχόμαστε την καταστροφή των φυσικών μας πόρων. Η κρίση αυτή όπως και τόσες άλλες που έχουμε βιώσει στην Ελλάδα κατά την πρόσφατη ιστορία μας, θα ξεπεραστεί, αργά ή γρήγορα. Η καταστροφή όμως που προκαλούμε στους φυσικούς μας πόρους και βιοποικιλότητα είναι μη αναστρέψιμη, και θα αποτελέσει μία βαριά κληρονομιά για τις επόμενες γενιές.
Κλείνοντας λοιπόν κάνουμε μία έκκληση στους σκεπτόμενους πολίτες αυτής της χώρας, να αναλογιστούν το μέγεθος της καταστροφής που προκαλούμε καθημερινά και να δράσουν ενάντια σε αυτό, αντίθετα με την φιλολογική «οικολογία του καναπέ» που άνθισε στην Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια, η οποία τελικά αποτελεί ένα σημαντικό μέρος του προβλήματος.
