Πρόσφατα στο Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» απονεμήθηκε ο τίτλος “Συνεργάτης ACCOBAMS” (ACCOBAMS Partner). Η Συμφωνία ACCOBAMS για την προστασία των κητωδών στη Μαύρη Θάλασσα και τη Μεσόγειο, στοχεύει να μειώσει τους κινδύνους και τους παράγοντες που απειλούν τα κητώδη (δελφίνια, φάλαινες, φώκαινες) στην περιοχή. Παράλληλα η Συμφωνία ACCOBAMS προωθεί δράσεις που προάγουν την έρευνα για τα κητώδη, καθώς και την ανάπτυξη και εφαρμογή μέτρων που συμβάλλουν στην προστασία τους και στην αντιμετώπιση των πολυάριθμων ανθρωπογενών απειλών.
Ο τίτλος “Συνεργάτης ACCOBAMS” (ACCOBAMS Partner) απονέμεται σε επιλεγμένους επιστημονικούς φορείς που αποδεδειγμένα έχουν σημαίνοντα ρόλο στο χώρο της έρευνας και προστασίας των κητωδών.
Το Ινστιτούτο «Αρχιπέλαγος» εδώ και δεκαπέντε χρόνια υλοποιεί έρευνα για τα κητώδη των ελληνικών θαλασσών και της ΒΑ Μεσογείου με στόχο τη συλλογή δεδομένων για τους πληθυσμούς τους και τους παράγοντες που τα απειλούν – δεδομένα τα οποία είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη δράσεων και μέτρων που θα συμβάλουν στην προστασία τους. Η έρευνα αυτή υλοποιείται με την συνεργασία εξειδικευμένων επιστημόνων και πανεπιστημίων από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Παράλληλα το Ινστιτούτο «Αρχιπέλαγος» έχει δημιουργήσει και Δίκτυο Άμεσης Ανταπόκρισης, για τον εντοπισμό και προσφορά πρώτων βοηθειών σε περιπτώσεις εγκλωβισμών, τραυματισμών ή και εκβρασμών κητωδών. Το δίκτυο αυτό που εμπλουτίζεται καθημερινά από εθελοντές και ενεργούς πολίτες, απαρτίζεται από επαγγελματίες και ερασιτέχνες αλιείς και ιστιοπλόους, δύτες, λιμενικούς και γενικότερα ανθρώπους που ζουν και εργάζονται στη θάλασσα ή σε παράκτιες περιοχές και έχουν ενδιαφέρον, να συμβάλουν στην προστασία της. Το Δίκτυο Άμεσης Ανταπόκρισης λειτουργεί σε στενή συνεργασία με το τμήμα Κτηνιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης.
Είναι άμεση προτεραιότητα να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι οι θάλασσες μας και κυρίως το Αιγαίο, στηρίζουν έως σήμερα τους τελευταίους σημαντικούς εναπομείναντες πληθυσμούς θαλάσσιων θηλαστικών στη Μεσόγειο και την Ευρώπη. Όμως δεδομένου ότι δεν προστατεύονται, αλλά αντιθέτως καθημερινά αντιμετωπίζουν πολυάριθμες ανθρωπογενείς απειλές, σε θάλασσες που ρυπαίνονται και υπεραλιεύονται εντατικά, είναι δυστυχώς αμφίβολο το κατά πόσο θα μπορέσουν να επιβιώσουν στις θάλασσες μας.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι αυτή η δραματική υποβάθμιση των θαλασσών μας έγινε μόλις σε λίγες δεκαετίες. Τρεις – τέσσερις γενιές που παρέλαβαν έναν υγιή θαλάσσιο κόσμο, κατάφεραν να προξενήσουν σε αυτόν τόση επιβάρυνση, όση δεν προκλήθηκε κατά τη διάρκεια χιλιάδων χρόνων.
Το ερώτημα παραμένει: οι θάλασσες μας θα μπορέσουν να παραμείνουν παραγωγικές και υγιείς, για να επιβιώσουν σε αυτέ ς όχι μόνο τα θηλαστικά των θαλασσών μας, αλλά και οι πολλές χιλιάδες συμπολίτες μας που ζουν σε άμεση εξάρτηση από τους θαλάσσιους πόρους μας;
