«Κάνω έκκληση. Μην προχωρείτε. Δεν μπορεί να ρισκάρετε εν ου παικτοίς. Δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό. Δεν έχετε το δικαίωμα. Είστε κληρονόμοι αυτών των πραγμάτων».
Με τα λόγια αυτά, ο κ. Μιχάλης Δεκλερής, Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας και Επίτιμος Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Eπικρατείας, κάλεσε τους φορείς και τους πολίτες της Αλεξανδρούπολης, από το κατάμεστο δημοτικό θέατρο, να κάνουν ό,τι χρειαστεί, προκειμένου να μην επέλθει ο θάνατος του Αιγαίου, μέσα από τη λειτουργία του αγωγού πετρελαίου Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη.Ο κ. Δεκλερής, καλεσμένος της Οικολογικής Εταιρείας Έβρου και του Πολιτιστικού Αναπτυξιακού Κέντρου Θράκης, διοργάνωσε το βράδυ της Τρίτης εκδήλωση με θέμα: «Ο αγωγός πετρελαίου και ο θάνατος του Αιγαίου». (Αναδημοσίευση από Εφ.Γνώμη, Κ.Ηπειρώτου)
Παρόντες εκπρόσωποι τοπικών φορέων και πλήθος κόσμου που γέμισαν το δημοτικό θέατρο, δείχνοντας έτσι την αγωνία τους για το μείζον αυτό ζήτημα που απασχολεί τον τόπο μας.Βιώσιμη ανάπτυξη & ενεργειακή πολιτική. Ο κ. Δεκλερής επικέντρωσε την ομιλία του στην έννοια της βιώσιμης ανάπτυξης, σε όλα εκείνα τα στοιχεία που περιλαμβάνει και στην αντίφαση μεταξύ των αποφάσεων που έχουν ληφθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την εφαρμογή τέτοιων επιλογών και της ενεργειακής πολιτικής που ακολουθούν τα περισσότερα κράτη. Ο ίδιος διευκρίνισε ότι δεν είναι ακτιβιστής, ωστόσο, όπως είπε, ως επιστήμονας, μπορεί να αποδείξει γιατί η κατασκευή του αγωγού είναι μία «παράφρονα πράξη», όπως είπε.
«Υπάρχει μια παρεξήγηση ως προς το τι είναι βιώσιμη ανάπτυξη και θύματα αυτής της παρεξήγησης είναι και ο ίδιος ο ΟΗΕ, η Ε.Ε., επειδή, παράλληλα με το μέγα επίτευγμα της βιώσιμης ανάπτυξης που διεκηρύχθη στο Ρίο το 1973 κι έκτοτε αποτελεί το ευαγγέλιο της ανθρωπότητας, παράλληλα εξακολουθεί να δραστηριοποιείται με αμείωτο ζήλο η παγκόσμια αγορά. Είναι αυτό που λέμε με τον δόκιμο όρο παγκοσμιοποίηση, που είναι δηλαδή η πλήρης απελευθέρωση της αγοράς σε ένα επίπεδο πρωτοφανές και άγνωστο μέχρι τώρα. Η άγρια αγορά της παγκοσμιοποιήσεως δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία. Γι’ αυτό και η πρόσφατη οικονομική κρίση, η οποία, πρέπει να σας πω ανεμένετο από όλους εμάς», τονίζοντας ότι μία πραγματικά βιώσιμη κοινωνία δεν επιδιώκει τον πλούτο, με κάθε μέσο, αλλά πάντα με σεβασμό στο πολιτιστικό και φυσικό περιβάλλον του κάθε τόπου.
Όπως ανέφερε, μία κοινωνία πρέπει να επιδιώκει τις αξίες της ζωής, της φύσης, της δικαιοσύνης, του γενικού συμφέροντος. Σύμφωνα με τις αξίες αυτές, η ενεργειακή πολιτικής ενός έθνους υπόκειται σε ορισμένους περιορισμούς ευθύς εξ’ αρχής, οι οποίοι επικρατούν των προθέσεων και των σχεδίων των κύκλων της αγοράς. «Η βιωσιμότητα ως αρχή επικρατεί της ενεργειακής πολιτικής. Δηλαδή, προηγείται η αρχή της βιωσιμότητας και έπεται η ενεργειακή πολιτική. Τούτο σημαίνει ότι μία ενεργειακή πολιτική για να είναι βιώσιμη και να δύνεται να ασκηθεί πρέπει να διαφυλάττει απολύτως το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον και μετά να τηρεί ορισμένα αξιώματα. Η ενεργειακή πολιτική για να είναι βιώσιμη, πρέπει πρώτον να τηρεί την ενεργειακή ασφάλεια. Κάθε βιώσιμο κράτος πρέπει να έχει τον έλεγχο των ενεργειακών του πηγών. Δεύτερον, αρχή είναι όχι να αυξάνουμε τις ενεργειακές ανάγκες, αλλά, αντιθέτως, να εξοικονομούμε ενέργεια και να ιεραρχούμε τις ενεργειακές ανάγκες. Δεν λέμε φέρτε αβέρτα εδώ πετρέλαιο, αλλά αναρωτιόμαστε αν έχουμε πράγματι αυτή την ενεργειακή ανάγκη. Τέλος, η ενέργεια πρέπει να αντλείται κυρίως εξ Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Αυτό είναι δυνατόν όμως μόνο εφόσον έχει επιδιωχθεί το προηγούμενο σκέλος, για την εξοικονόμηση ενέργειας». «Η αλήθεια για τον αγωγό πετρελαίου»
Ο κ. Δεκλερής δήλωσε θαυμαστής της Αλεξανδρούπολης, για την οποία μάλιστα εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι μπορεί να έχει ένα υπέροχο μέλλον, αν προσηλωθεί με πίστη και ειλικρίνεια, στις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης. «Η Αλεξανδρούπολη και η ακτή της μπορεί να γίνει η Κυανή Ακτή των Βαλκανίων. Να έχει μία ευημερία στηριζόμενη σε ασφαλείς βάσεις. Δηλαδή, να αξιοποιήσει τον πλούτο που της έδωσε ο Θεός». Αμφισβήτησε τη γεωστρατηγική σπουδαιότητα, για την οποία μιλούν οι υπέρμαχοι τέτοιων ενεργειακών δικτύων, όπως λένε πως θα είναι ο πετρελαιαγωγός. «Εμείς λέμε ότι αυτά είναι εξ’ ορισμού μη βιώσιμα, γιατί αντιστρατεύονται όλα τα αξιώματα που προανέφερα. Αυτά τα διεθνή δίκτυα είναι παράγωγα και συμπληρώματα της παγκοσμιοποίησης. Ο μέσος άνθρωπος, με την κοινή λογική, θα σκεφτεί πώς γίνεται να στηρίζεται η πολιτική ενός κράτους, σε πηγές και σ’ ένα δίκτυο που δεν το ελέγχει. Κινδυνεύει ένας ολόκληρος τόπος, διότι η π.χ. Τουρκία αποφάσισε να κάνει ένα παίγνιο δύναμης, καθιστώντας έτσι τον κάθε πολίτη όμηρο του εκάστοτε ενεργειακού δικτύου».
Ο κ. Δεκλερής έκανε αναφορά και στο επιχείρημα περί μείωσης της κίνησης στα Δαρδανέλια, το οποίο αμφισβήτησε ευθέως, σημειώνοντας πως η επιλογή της Αλεξανδρούπολης έγινε όχι για να ανακουφιστούν τα Δαρδανέλια, αλλά γιατί πρέπει να χρησιμοποιηθούν πετρελαιοφόρα που δεν μπορούν να περάσουν από τα στενά, της τάξης των 300 χιλιάδων τόνων. Ο κ.Δεκλερής χαρακτήρισε τον αγωγό πετρελαίου Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη ως ένα υπερατλαντικό εγχείρημα, εκτιμώντας ότι τα πλοία, μετά την Αλεξανδρούπολη, θα διασχίζουν όλο το Αιγαίο, θα φεύγουν από τη Μεσόγειο και θα βγαίνουν στον Ατλαντικό Ωκεανό.
Μιλώντας για το ατύχημα στον πετρελαιαγωγό της Αλάσκα, σημειώνοντας πως σε εκείνη την περίπτωση χύθηκαν στη θάλασσα 25 χιλιάδες τόνοι πετρελαίου, καταστρέφοντας μία έκταση σαν το Αιγαίο. Οι εκτιμήσεις όλων των ειδημόνων που πήγαν εκεί ήταν ότι θα πρέπει να περάσουν 200 χρόνια για να επανέλθει η ζωή εκεί.
«Δεν έχει απασχολήσει κανέναν η πιθανότητα του ατυχήματος στην περίπτωση του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη. Δεν υπάρχει κανένα λογικό επιχείρημα που να αποκλείει τον κίνδυνο μίας μεγάλης καταστροφής που φαίνεται. Ένα πλοίο 300 χιλιάδων τόνων δεν πρόκειται να πειράξει ένα νησί, αλλά ολόκληρο το αρχιπέλαγος θα καταστραφεί για εκατοντάδες χρόνια. Λένε ότι θα είναι διπύθμενα τα πλοία, αυτά είναι ανοησίες. Δεν θέλουν να δουν την αλήθεια κατά πρόσωπο».
Κλείνοντας, ο κ. Δεκλερής τόνισε πως το Αρχιπέλαγος του Αιγαίου αποτελεί έναν θησαυρό για όλο τον κόσμο. «Αυτοί κάνουν ενεργειακή πολιτική που δεν είναι βιώσιμη και απειλεί με καταστροφή ένα μνημείο παγκοσμίου σπουδαιότητας όπως το αρχιπέλαγος του αιγαίου που είναι αυταπόδεικτο ότι δεν επιδέχεται κανένα μέτρο προφυλάξεως και σωτηρίας».
Μετά το πέρας της ομιλίας του κ. Δεκλερή, τοπικοί φορείς και πολίτες θέλησαν να θέσουν σειρά ερωτήσεων και προβληματισμών. Ωστόσο, ο χρόνος του κ. Δεκλερή ήταν περιορισμένος, υποσχέθηκε όμως ότι το Επιμελητήριο Περιβάλλοντος θα ασχοληθεί με το θέμα και θα είναι ανά πάσα στιγμή στη διάθεση της τοπικής κοινωνίας. Αυτό που περισσότερο φάνηκε να απασχολεί τους φορείς ήταν ο τρόπος που θα μπορούσε να αποτραπεί το έργο αυτό, από την στιγμή που αποτελεί απόφαση τριών κρατών. Ο κ. Δεκλερής συνέστησε ακόμη και προσφυγή στη δικαιοσύνη, τονίζοντας πως όλα είναι δυνατά αρκεί οι πολίτες να είναι όλοι μαζί και αποφασισμένοι.
