Τα μέσα του φθινοπώρου πλησιάζουν και οι φυσητήρες είναι συνεπείς στις μεταναστεύσεις τους, όπως τις καταγράφουμε τις τελευταίες δεκαετίες, πάνω από τη θαλάσσια τάφρο ανάμεσα στην Ικαρία, τη Χίο και τη Σάμο.
Σε μία εποχή που έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε για την επιβίωση των θαλάσσιων ειδών, δεδομένης της υπεραλίευσης, της αυξανόμενης ρύπανσης και τόσων άλλων απειλών που προκαλεί ο άνθρωπος, η παρουσία των φυσητήρων, αυτών των γιγάντων των θαλασσών, μας δίνει ελπίδα ότι ακόμα δεν είναι πολύ αργά για να μπορέσουμε να προστατεύσουμε ουσιαστικά τις θάλασσές μας.
Ο φυσητήρας – Sperm whale – είναι το μεγαλύτερο οδοντοκήτος σε όλο το κόσμο με τα αρσενικά να φτάνουν σε μήκος τα 18 μέτρα και τους 57 τόνους σε βάρος.
Αξιοσημείωτο είναι ότι οι φυσητήρες είναι ένα ακόμα είδος που διαχειρίζεται σοφά την τροφή του χωρίς να την εξαντλεί. Παρόλο που ημερησίως χρειάζονται 0,5-1 τόνο τροφής (την οποία εντοπίζουν στα βαθιά νερά όπου δεν αλιεύει ακόμα ο άνθρωπος), η συνεχής μεταναστευτική τους κίνηση δίνει την ευκαιρία στα αποθέματα της τροφής τους να ανακάμπτουν.
Αυτό το τόσο αυτονόητο, εμείς οι άνθρωποι που αυτοχαρακτηριζόμαστε ευφυείς αδυνατούμε να το κατανοήσουμε, ακόμα και στην εποχή της περιβαλλοντικής και κλιματικής κρίσης.
