ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΛΙΒΑΔΙΑ ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑΣ

Τα προστατευόμενα θαλάσσια λιβάδια Ποσειδωνίας, συναντώνται μόνο στη Μεσόγειο από τα ρηχά νερά έως και βάθη 50 μέτρων. Έχουν θεμελιώδη ρόλο στη διατήρηση της υγείας και παραγωγικότητας των θαλάσσιων οικοσυστημάτων. Περισσότερα από 300 είδη φυκών και πάνω από 1000 είδη θαλάσσιων ζώων ζουν στα λιβάδια Ποσειδωνίας, συμπεριλαμβανομένου και ένος μεγάλου αριθμού ψαριών εμπορικής σημασίας.

Δυστυχώς, στις μέρες μας, τα λιβάδια Ποσειδωνίας μειώνονται σε ανησυχητικούς ρυθμούς και σε αρκετές περιπτώσεις οδηγούνται σε ερημοποίηση, ιδίως στην κεντρική και δυτική Μεσόγειο. Οι θάλασσες της βορείου Δωδεκανήσου, στηρίζουν έως σήμερα ορισμένες από τις σημαντικότερες εκτάσεις λιβαδιών Ποσειδωνίας που έχουν εναπομείνει και εύκολα μπορεί να τα διακρίνει κάποιος στα παράκτια νερά της ευρύτερης περιοχής.

 

ΑΠΕΙΛΕΣ

Απειλούνται από πολλούς παράγοντες όπως η αλιεία με συρόμενα εργαλεία (μηχανότρατες, γρι-γρι), τα αγκυροβόλια, η παράκτια ανάπτυξη, η ρύπανση απο υδατοκαλλιέργειες, ο ευτροφισμός, καθώς και η ανάπτυξη ανταγωνιστικών εισβολικών ειδών.

Στην περιοχή της Δωδεκανήσου, η σημαντικότερη απειλή είναι η αγκυροβόληση μεγάλου αριθμού σκαφών αναψυχής. Κάθε φορά που μια άγκυρα ρίχνεται σε λιβάδι Ποσειδωνίας, η ζημιά που προξενείται χρειάζεται  δεκαετίες για να αναπληρωθεί. Φανταστείτε το συνολικό μέγεθος της καταστροφής σε ένα μικρό κόλπο στον οποίο κάθε μέρα αγκυροβολούν περισσότερα από 20 σκάφη αναψυχής κατά τους θερινούς μήνες.

Zουν για πολλά χρόνια και έχουν πολύ αργούς ρυθμούς ανάπτυξης. Υπάρχουν λιβάδια στη Μεσόγειο που εκτιμάται ότι η ηλικία τους ξεπερνά τα 10.000 χρόνια. Θεωρούνται ως ο γηραιότερος ζωντανός οργανισμός στον πλανήτη Γη!

 

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

ΟΤΑΝ ΤΑ ΛΙΒΑΔΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ:

ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΜΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤ’ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΤΟΠΙΚΗ ΑΛΙΕΙΑ!

ΟΙ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΛΙΒΑΔΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΡΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!

ΟΤΑΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝ ΤΑ ΛΙΒΑΔΙΑ ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑΣ, ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΦΡΑΓΜΑ ΠΟΥ  ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΟ ΡΙΖΩΜΑ ΤΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΒΡΩΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΚΥΜΑΤΩΝ.

 

 

ΚΟΡΑΛΛΙΓΕΝΕΙΣ ‘ΥΦΑΛΟΙ

ΤΟ ΠΙΟ ΚΑΛΑ ΚΡΥΜΕΝΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ!

Σε αντίθεση με τους τροπικούς υφάλους, οι κοραλλιγενείς ύφαλοι ροδοφυκών (γνωστοί και ως «τραγάνες») εντοπίζονται σε βαθύτερα νερά, σε περιοχές περιορισμένου φωτός, από 70 έως 150 μέτρα βάθος. Λόγω της εξαιρετικά υψηλής βιοπικοιλότητάς τους, έχουν θεμελιώδη σημασία για την παραγωγικότητα των θαλασσών, αφού στηρίζουν περισσότερα από 1600 θαλάσσια είδη: 300 είδη φυκών, 1200 είδη ασπόνδυλων οργανισμών και πάνω από 100 είδη ψαριών.

Χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερα αργό ρυθμό ανάπτυξης, της τάξης των 0.006-1mm ανά έτος, και έχουν χρονολογηθεί να ξεπερνούν τα 7700 χρόνια σε ηλικία. Συνεπώς, η καταστροφή που συντελείται από την αλιεία με μηχανότρατα σε αυτά τα σπάνια οικοσυστήματα, κρίνεται μη αναστρέψιμη.

Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή και την εθνική νομοθεσία, η αλιεία με συρόμενα αλιευτικά εργαλεία έχει απαγορευτεί σε περιοχές που υπάρχουν τέτοιοι ύφαλοι. Δυστυχώς όμως το σύνολο αυτών των υφάλων στην Ελλάδα αλλά και η πλειονότητά τους στη Μεσόγειο γενικότερα δεν έχουν ακόμα χαρτογραφηθεί, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εφαρμοστεί ουσιαστικά η προστασία και με την καταστροφή να συνεχίζει να υφίσταται…